بانوی لبخند

هرگز پسورد گوشیتونو بعد از 2 سال عوض نکنین

یه دو جین پرستاری و مامایی و هوشبری و شیمی کاربردی و حسابداری و آموزش ابتدایی و در نهایت یه حقوق قربتن الی اله

+یه مدته دائم تگ کنکور کفه اش سنگین و سنگین تر میشه.

فقط میشه گفت هر سال دریغ از پارسال.

مامان میگفت چند شب پیش خواب دیده سقف حموم ریخته بعد وصلش کرد به نتایجی که قراره امروز بیاد.

+حالم اصلن خوش نیست.

و دخترکی خسته به روزمرگی پرکاری دچار است.

با این شروع آتشفشانی ئی که این مرداد داره به امید خدا به مهر نرسیده هممون تصعید شدیم رفت.

۱.معصومه الان تو این لحظه بهترین رفیقمه داشتن این رفیق مربوط میشه به یه رفیق مشترک. یکی که به شدت دوست داشتنی بوده و هست. مخصوصا حالا که حامله است.

۲.چه حالم خوبه امروز.
داشتن مصی، زهرا، سارا

۳.یه روزی انقد داد زدم
که چرا نمیذارن برم مدرسه ای که قبول شدم
نذاشتن و الان از این بابت خیلی خوشحالم.

خدای جان کولرتو روشن نمیکنی، بخاریتو خاموش کن لطفا.

ممنونم خدا جون
تو و اون دختر هیچوقت ناامیدم نکردین.

کاش میتونستم فارغ از تمام مشکلات و دعواها و بحث ها و قهرهایی که شاید یک صدمش هم بهمون مربوط نیست بهش زنگ بزنم و این بغض لعنتی بترکه و بگم انقد دلم تنگته رفیق که شبا خوابتو میبینم.

+به درک که بقیه دوس ندارن
جرئت داشته باش و
کاریُ بکن که دوس داری.

شمایی که اسم بچه اتو میذاری کاوه، فک نمیکنی دو فردای دیگه بچه های مردم چی صداش می کنن؟

دردی که تو رو نکشه قوی ترت می کنه.

روزها به مزخرف ترین حالت ممکن میگذرن
ماکسیمم 7 ساعت میخوابم از 2 تا 9
وقت کتاب خریدن دارم و پولشو فعلا خوندنشو نع
درد مزخرف دوش راستم دوباره برگشته
بارون میزنه و شمعدونی جلوی در شیشه ای داره نفسای آخرشو میکشه

وی دختری بود که اولین شب تابستانش را نهایتا تا ۱ بیشتر نتوانست بیدار بماند و صبح اولین روز تعطیلش خانواده نتوانستند نگرانی خویش را از زیاد خوابیدنش پنهان کنند پس با جیغ! به وقت ساعت ۸ وی را از خواب بیدار کردند.

و مزخرفی که به اعماق تاریخ زندگی کوثر پیوست.

کنکور ۹۶
استرس
خوش بحال ریاضی ها امروز تموم میشه
وابستگی یگانه
Roar katy perry
Better when i'm dancing
امیر بی گزند
بهترم الان.

از خنده دارترین صحنه ها دیدن یه دختر ۱۳-۱۴ ساله اس که جلوی پسر عموی هم سن خودش روسری میذاره

خدای جان میشه کولر های آسمانیتو روشن کنی؟

این حجم از درس خوندن و تلاش چه فایده ای داره
شغل فقط[ باباپولداری]

+ حالا که ما نتونستیم از این شغلای باکلاس داشته باشیم، لاقل زورمونو بزنیم بچه هامون این کاره بشن!

شده ام شبیه این معتاد های بی اراده؛
هر روز این فیلمها و اینستا و گوشی را کنار میگذارم،
شب نشده دوباره انگار با چسب دوقلو به هم چسباندنمان.

این که من جدیدا مدام خواب آدمای گذشته رو میبینم واسه اینه که بیشتر از همیشه دلتنگشونم یا اینکه بیشتر از همیشه تنهام؟

همچنان دو پادشاه در یک اقلیم نگنجند.

حالت تنوع حالتی است بین سیری و تهوع، متمایل به تهوع؛ که این حالت روحانی به هنگام الویه خوری در کوثر بروز می کند.

-منو سحری بیدار کن
+نمیشه بیدارت کرد لگد میزنی
-من که یه ساله لگدت نزدم اصلا
+واسه اینه که یه ساله بیدارت نمیکنم!

کوثر در اتاقش نشسته و دارد در وبش پست میگذارد. اما دل و قلب و معده و مری و مغز و سایر اعضای بدنش پیش آن کین نشورد لوی آشی است که مادرش پخته.
وی آش خور قهاری است که لااقل تا ۵ ساعت و نیم دیگر نمیتواند حتی یک اپسیلونش را بخورد.

وی با تمام غرغر کردن هاش فحش دادنشان اخم کردناش هنو عچق منه💙

-منحرف
+باشه تو رو به راه، از راه در نرفته.
-سر به راه منظورته؟ :))

یه روزی وقتی اونقدی بزرگ شدم که بتونم از خودم و احساساتم خجالت نکشم و کاملا فراموشت کرده باشم حتما بهت میگم که یه زمانی عاشقت شده بودم.

هنوز هم همون طور معصوم و گوگولی به خوابم میای

-خواهش میکنم کمکم کنین پدرجان. نمیتونم بدون بونگ سون زندگی کنم. روزها برام مثه سالَن، مخصوصا شب رو که دیگه نگو.
+ای آشغال
-[پسره یکی میزنه تو گوش خودش]
+من بابای بونگ سونم ها

شدم شبیه این دخترای دوم راهنمایی فیلم میبینم قربون صدقه پسر قصه میرم
- ای جان چقد خوشگل از ماشین پیاده میشه
- چقد ناز میخنده
- چقد نشستنش بامزه اس
- من اینو میخوام

-زنگ بزن به مامان ببین کجاس
+ول کن الان دو تا فحش میده بعد میگه به کوثر بگو بهت بگه درستو بخون بعدم قط میکنه

ایران کشوریست که دخترانش میگویند: کلچ طوچی
و تو باید بشنوی خرس طوسی!!!

گاهی آدم یه چیزایی میبینه، میشنوه، میخونه که باور میکنه خدا خر و دید بهش شاخ نداد.

تو همیشه همین بودی
یه بی عرضه که خودشو همه فن حریف میدونه...

این روزا آدم دوست داره از درخت توت پشت خونه عکس بگیره اینستا استوری بذاره

وب خوبم شهر ارواح کی بودی تو؟

باز انتخابات شد،
باز سرعت اینترنت از دایناسور به نخود تغییر ارتفاع داد.

روزها به طرز عجیبی سخت میگذره
نمیشه یه خوشی بیاد و یه غم نباشه پشت بندش
حتی اگه موضوعی برای نوشتن هم باشه حالش نیست.

+و مارشمالویی که تقریبا دست نخورده وسط اتاق مانده...

دیدن این باغ

این آلوچه ها

این سرسبزی 

وقتی کوچی بلبل نیست

یه طعمیه، شبیه آلوچه ی هسته سفت نشده ای که بی هوا زیر دندون له میشه...

چند باری نوشتم و پاک کردم
اولش خواستم رمان رو نیمچه خلاصه ای بکنم و چند تا بند خوبشو تایپ کنم
اما حیفه به نظرم
من اونقدری ادبیاتم خوب نیست که از این رمان بنویسم
سووشون رو باید خوند.
و دید چقدر سیمین دانشور جلو تر از زمان خودش بوده
و اینکه با توصیف خوبش به زن ها یاد میده ارزششون چقدر زیاده...
خلاصه اینکه بخونیدش
:)

سوالی که بعد از 5 دقیقه اینستا گردی پیش میاد اینه که نسل این شاخ ها مگه هنوز منقرض نشده؟

انقدی که خدا این روزا داره از آسمون واسم عیدی میفرسته که اصن خیلی...

وقتی به نوشتن این پست فکر میکردم اولین چیزی که به ذهنم اومد مشکلاتی بود که تو ۹۵ برام پیش اومد. گریه هایی که کردم، بغض هایی که قورتش دادم. نداشته هام، از دست داده هام. و بعد داشته هام، آرزوهام، خواسته هام، اتفاقات خوب..
امسال وزنه حال خوب سنگین تر بود.
خدایا شکر...

همین که امسالی که داره تموم میشه به افتضاحی ۹۳ و ۹۴ نبوده خودش یه جور آپشن حساب میشه.

دوستان این روزا یه جوری آنفالو میکنن انگار اومدن خونه تکونی وبلاگی...
یکی نیست بگه شما اگه مردی بیا این شیشه های ما رو تمیز کن...
5 روز مونده تا عید هنو گرد و خاک 1 فروردین 95 روشه....

خب من الان رسما از همین تریبون اعلام میکنم که دیگه آنتی فن کیم وو بین نیستم.

میدونی باید میگفتم (که با هزار تومن، دوهزار تومن نه تو فقیر میشی نه من ثروتمند؛ فقط بهم نشون میده واسه وقتی که برات میذارم ارزش قائلی. هرچند اگه اون مژدگونی رو هم ندی من بازم برات کم نمیذارم.)
باید میگفتم.
باید می گفتم اما حیف که من آدم منت گذاشتن نیستم.

+ آجی تو که انقد بدبخت نبودی
من یه سکه پونصدی و یه سکه دیویستی دارم
میخوای؟

ببین کوثر جان
ببین عزیزم
لازم نیست هر چی به ذهنت میرسه رو صاف بذاری کف دست مردم
شاید یکی دلش بخواد گودزیلاطور عکس بگیره بزاره تو وبش
به تو چه فرزندم؟
نه جای تو رو تنگ کرده
نه اصلا به تو دخلی داره
حله؟

1. رفتیم عروسی پسر عمه. کلی خوش گذشت اما خدا شاهده هنوز انگشت شست پای چپم انگار مال خودم نیست!
2. یه چن روزی بیشتر شبیه خودم بودم 3 میخوابیدم 11 پا میشدم.
3. آزمون ندادم. افتاد 7 فروردین. خدا به داد برسه...
4. لپ تاپ عدیدم یه چن وقتی بازی درمیاورد. با وین10 رفت با 7 برگشت.
قرار بود سرویس بشه.سرویس کرده!
5. کسی میدونه با این نسخه چجوری باید بلوتوث رو خاموش کرد؟ یادم نمیاد.
6. نیمه پر لیوانو ببین
لااقل با کرومی که عاشقشی سازگار تره.
حالا جهنم که تمام تنظیماتت از مایکروسافت اکانت گرفته تا مانیتورینگ کروم پریده.
7. والا

فکر کن یک فکر محال را بفروشی به یک محال تر!

عروسی پدر زن عموم بود
مراسم تو یه حیاط نسبتا کوچیک بود
یکی از مهمونا شروع کرد به رقص
اینقد رقصید تا اینکه زنش اومد وسط
سر و صورتش رو بوسید
اون عشق اونقد قشنگ بود که دور و بری ها بعد از مرگ داماد اون مراسم؛ هنوز هم اون خاطره رو فراموش نکردن.

پاهام به دو برابر اندازه طبیعیش تبدیل شد.
اما ناموسا می ارزید.

+اصلا انا اوصیکم به ازدواج کردن
صرفا برای مراسم عروسیش،
والا.

مرسی که هستی

عشق علاوه بر اینکه حال خود آدمو خوب میکنه
حال اطرافیان رو خوب یا بد کنه.

همینقد که سالمیم
زنده ایم
کنار همیم
خدایا شکرت
بقیه مسائل گذراست.

با این گندی که زدی امروز
تا 20 اسفند این ورا اومدی نیومدیا
شیر فهم شد؟

- دیروقت بود. دختره با یه پیراهن دکلته قرمز برگشته بود خونه. مامانش از ناراحتی غش کرد.
+ وا! چرا؟
- بس که مامانش گه و گیر بود.
+ فحشتُ پس بگیر، که بگم شبیه مامانای خودمونه!!

ممنونم از اینکه بهم صبر دادی
که در برابر هر حرف مربوط و نامربوطی عصبی نشم
و حال خودمو، خودم بدتر نکنم

نمیدونم یادتون میاد یانه، چند سال پیش یه سریالی رو تلویریون نشون میداد به اسم جواهری درقصر. داستان بخشی از تاریخ کره رو نشون میداد که شخصیت اول زن قصه ( یانگوم ) تنها زنی در طی تاریخ اون کشوره که تونسته پزشک مخصوص شاه بشه. ینی حتی الان هم تو کره زنی نیست که پزشک شخصی شاه باشه. خلاصه انقد رتبه این دختر بالا بوده.
بعد از مرگ پدر و مادرش میاد به قصر. به عنوان یه بانوی آشپز. براش پاپوش میسازن تبعیدش میکنن. زندانیش میکنن. به خدمتکار تبدیلش میکنن. دوباره تلاش میکنه که به قصر بیاد این بار در قالب پزشک. باز از قصر بیرونش میکنن. میفرستنش تو منطقه قرنطینه طاعون. بعد تلاش میکنن اون منطقه رو بسوزونن. در نهایت میشه پزشک شاه. جون شاه و ملکه و مادر شاه و ولیعهد رو نجات میده. بعد شاه بهش علاقمند میشه.
حالا یه شخصیت مردی رو تصور کنین که تو تمام این فراز و نشیب ها همراه او دختر بود.

یه شاعِرِ بَشیَه امیرِ دزدانِ وَر. وِرِ چاکرم مخلِصَم بَزا. بَگُتِه بَشین وِ لِباس مِباسِه شونِه دِرگا هَکنین وِرَم دِهِه جا دِرگا کنین. فقیرَی لُختِ تن سردِ سرمای دِلِه شُومبیه. سَگِشون وِ دِمال سَر را کَتَن. زَمینَم یَخ بَزِه بیَه نُتُّنِسِه سَگِشونه سَر سِنگ بینگِنِه. بَگُتِه چه پِدَّسُّخته ایَن ایشون. سَگِ وِیل هَکُردَن، سِنگِ دَوِستَن. دزدِشونِه گَت تَر این گَبِ که بِشنِوسِه بَخِنِسِه و بَگُتِه: یه چی مِه جا بِخوا. تِرِ دِمِه. بَگُتِه مِه جَکِ جِل جاهازِشونه مِنه هَدنین. ویشتر نِخِیمِه
آدِمِشون هودی جا دَری خیر و خوشی خینن.
مِن تِه جا خیر نِخیِمِه شر نِکار.
دزدِشونِه وِ سَر رحم بُما. وِ لباسِه خِیسِه وَگِرداندِنِه وِ سَر یه پوستینِه قَبا و جَختیَی پول مول بَنان.

یه عکس گذاشته اینستا
از خودش و دوستش
دارن از ته دل می خندن
دوس دارم برم بزنم زیر گوشش
بعد بگم دلم برات تنگ شده دختر

دو پادشاه در یک اقلیم نگنجند

یک جوری این اتاق بهم ریخته اس که اگه بمب اتم توش میترکید خسرات کمتری به بار می آورد.

آجی لبوی امشب تلخ تر و بد مزه تر بود

انا اُوصیکُم به دیدن سریال هایی که تا حد دل درد شما را بخنداند.

حق با فاطمه است.
آدم باید برای خواسته ها و آزادی هایش بجنگد.

کنکور 96 عزیزم
ثبت نام کردم
:)

قطعا اگه رمان درمانی و فیلم درمانی نبود، منم الان نبودم.

+ این روزا میشه یکمی برای خوب شدن حال آدما دعا کنین؟

سکانس 1
+سلام خوبی عمو؟
-ممنون
+خب عمو نگفتی کلاس چندمی؟
-کنکور دارم امسال
+جدا؟ جهشی خوندی ینی؟
-(با خنده): نه
+من گفتم هفتمی حتما!
-[خنده]
+ببخشید فک کردم بچه ای!

سکانس 2
+بابا من جدا بهم میاد هفتم باشم؟
دارم میرم تو 20
-تو جدی جدی 20 سالته؟
+بابا! تو دیگه چرا؟

پیری فقط به این نیست که موهات سفید شه
چشمات عینکی
گاهی پیری یعنی کم آوردن نفس
وقتی داری یه متن نه چندان بلند رو میخونی!

+اووووف خسته شدم امروز 2 ساعت آشپزی کردم
-منم که پا به پای تو تو آشپزخونه بودم
البته جز اون 10 دیقه ای که دسشویی بودم!

چقد دوس داشتم امشب عکس مامان و بابام که پای سفره نشستن رو بذارم اینجا

حیف که دوس ندارم هیچ جوره هویت مجازیم -و لو برای یک نفر- لو بره

میدونستم همه دردا یه روزی تموم میشه

خدایا شکرت که انقد خوشبختیم.

یلداتون مبارک

من زیادی زود بزرگ شدم
اونقدی زود که احساسم قبل از جوونه زدن خشکید.

ما میتونیم دوست باشیم
میتونیم شکل هم فکر کنیم
حتی میتونیم هردومون شبیه هم به همه چی علاقه نشون بدیم
اما هیچوقت نمیتونیم جای هم باشیم.
شبیه هم تجربه کنیم

به هر کشف جدیدی کم نشد تنهایی انسان.

بهت قول میدم یه روزی برم دنبال هیپ هاپ

یه دوستی فقط چند روزی از فوتش میگذره
میشه یکی یدونه فاتحه واسش بخونیم؟

چرا من باید بهش قول بدم که اگه تو خواب حرف زد، از زیر زبونش حرف نکشم؟

واقعا درک این مسئله انقد سخته که من بدم میاد کیفم، لباسام، کتابام و کلا وسایلمو کسی بدون اجازه برداره و استفاده کنه، در حالیکه خود اون طرف هم همون وسایل رو داره؟

ولی یه سری از محبت ها قلمبه ترن گویا

تنها تفاوت من با معشوقه های ناصرالدین شاه یه دست لباسه.

تا زمانی که خودمون، خودمون رو محق ندونیم، هیچوقت حقی به ما نمیرسه.
[اینجا]

یه سری از تیم ها هستن که محصول بودنشون حال آدمو خوب میکنه
مث رنگی رنگی، خیلی سبز یا حتی همین رادیو بلاگیهای خودمون که یک ساله شد. امید است چند سال دیگه که 32 سال از 18 سالگیم میگذره، نوه هامو بنشونم رو پام براشون خبر رادیو بلاگیها رو پخش کنم. بعدم یه وب بزنم واسه هر کدومشون. اگرم پستشون سوژه نشد یکی یه دینامیت میدم که ببندن به کمرشون طالبان طور ساختمون رادیو رو با خاک یکسان کنم. بوی خاک و گوشت سوخته فضا رو پر کنه. بعد تیکه تیکه هامونو بذارن تو گونی ببرن بیابون سگا بخورن.
من از قدیم به داشتن روحیه لطیف مشهور بودم.

تقریبا تو تمام زندگیم تلاشم رو این بوده که کسی ازم ناراحت نباشه. باهام قهر نباشه یا کینه ای از من به دل نگیره. شاید کسی پیدا شه و بهم بگه که با کشیدن منت بقیه خودتو کوچیک میکنی. اما تو جواب این افکار دو تا عقیده دارم.
1.آدم واسه اشتباهاتش باید عذر بخواد.
2.محبت هیچوقت هیچکس رو کوچیک نکرده.

-آجی listen to me
+ ok
- بسم الله الرحمان الرحیم
و طین و الزیتون....
+ :|

امشب که نشسته بودیم دورهمی عکس های دبیرستانشو نگاه میکردیم
تازه فهمیدم چقدر اشتباه کردم
تمام تلاشم تو این سالها این بود دختر خوب مامان بابا باشم
اگه کلاس نداشتیم باید اونقدر تو مدرسه منتظر میموندم تا یکی بیاد دنبالم
وقتی همه میرفتن دریا من جرات اینکارو نداشتم
هنوزم که هنوزه همه میرن بیرون تفریح، دورهمی، جشن تولد، برج، دریا،پارک، کافه. اما من نمیرم
حسرت خوردم
خیلی، خیلی زیاد
از اونهمه خاطره ای که میشد داشت.
از اون همه خوشی که میشد گذروند.
و من فقط تلاش کردم دختر خوب مامان بابام بمونم.

کاش می شد بعضی خاطره ها رو ریخت تو یه سطل زباله کبریت کشید توش
خاکسترشم ریخت تو دریا.

فیزیک اورانگوتان است.
والا!

این روزا انگار یه خون مرده تو رگای بلاگستان جاریه

برررررررف میاد
داره میشینه
هوا بس ناحوانمردانه سرده!
تا اون حد که آقای پدر جلوی آبجی کوچیکه رو گرفت که مدرسه نره
حالا من و تا 2 سال پیش با هر سیاستی بود میفرستادن مدرسه
خدا شانس بده.
دلمان آدم برفی خواست.
+شکرت خدا جون.

حال آسمون واقعا بده
از صبح تا حالا هم آفتابی بوده
هم باد میزده
هم بارونی بوده
هم ابری
تگرگ هم میزده حتی!

پسر مردم 35 رو هم رد کرد.
اونوقت بابای من هنو صداش میکنه: احمد آقای گل گلابی

یه چن وقتیه ویندوزم عجیب غریب میزنه
یه شب 2-3 بار خود به خود رفت رو اسلیپ و دوباره از صفحه رمزش اومد.
کرومم یهو هنگ میکنه
ورژن جدید نصب میکنم نمیاد
هر از گاهی انگار سر خود ریفرش میشه
آیکن های تسک بارم یهو میرن و چند ثانیه بعد میاد
یه مدت کلا ویندوز دفندرم غیر فعال بود انگار
فایر والمم زدم غیر فعال کردم
از این صفحه سیاها هس که کد میزنی توش
از اونجا غیر فعالش کردم بعدم بلد نبودم دوباره نتونستم فعال کنم
الان ینی هک شدم رف؟
یا چون درایواش پره بازی در میاره؟

قدیم تر ها فک میکردم وبلاگ منطقه آزاد منه
هر چی بخوام رو میتونم بنویسم
از هرکی و با هر کلمه ای که خواستم
تا اینکه یکبار از یه بلاگری نوشتم
نوشتن که چه عرض کنم
درواقع مسخره اش کردم
با این حساب که هیچوقت سر از خونه و نوشته های من در نمیاره
که اتفاقا اومد و دید و کلی خانومی کرد.
اونم در برابر کسی که تا حالا حتی به اندازه یه کامنت هم با هم حرف نزده بودن
بی نهایت شرمنده شدم .
و حالا هربار وقتی از کسی چیزی به ذهنم میرسه
اول به خودم میگم:
مطمئنی اگه یه روزی بیاد و ببینه میتونه به اندازه اون دختر بخشنده باشه؟
جوابم منفیه. پس نمینویسمش.

مامان رفته جا شالی خریده
چند تا شالم توش جانشده
حس این مامان بد جنسا رو دارم
که بین بچه هاش تبعیض قائل میشه.

از سری خوشبختی های یه دختر، داشتن پدریه که بتمن طور، اتاقش رو از هجوم حشره ی مزخرف 3هزار پایی ایمن کنه.

اولین سال های وبلاگ نویسیمو یادمه. وبلاگ نویسی نبود در واقع. کپی پیست کردن نوشته های طنز بقیه بود اونم بدون رعایت کپی رایت. دوس داشتم مث اون هایی که وبشونو میخونم رفیق وبلاگی داشته باشم. و هیچوقت هم نداشتم البته. یه چن وقتی گذشت خونه بلاگفامو سیل با خاک یکسان کرد. اومدم بلاگ. حالا دیگه دزد نوشته های بقیه نیستم. حالا رفیق های خودمو دارم. میخونمشون و دوسشون دارم. ولی چرا همه کم کم دارن میذارن و میرن؟
مترسک اولین کسی بود که برای این وب کامنت گذاشت. رفتنش عجیب بود. راستش اولش با خودم گفتم به دو روز نکشیده برمیگرده. تو وبش همین چند وقت اخیر یه بخش راه انداخته واسه گرافیایی که میسازه. یا دو روز قبل رفتنش تو چالش وبلاگی شرکت کرده. پس یهویی رفته. از این رفتن هایی که احساسیه. از اینا که بر میگرده.

آروم باش قربونت برم من
اینم میگذره

دیشب شب سردی بود.
خیلی سرد، اونقدری که از سرمای پام چند باری از خواب پاشدم
اونقدری خسته بودم که حتی نمیتونستم پاشم برم دوقدم اونورتر بخاری رو زیاد کنم
با این همه خوب خوابیدم
یا بهتره بگم خواب خوبی بود.
من بودم و مصی
یه مدرسه یزرگ یه آفتاب داغ
آخرین صحنه اش که یادمه
دستشو انداخته گردن من رو سنگا راه میریم.

کل 5400
اختصاصی 5100
عمومی 6100

+ 100تا پیشرفت کل
:)

هوا سرده
ولی آسمون پر ستاره اس
دلم پیاده روی میخواد
ولی کسی همراه نیست.

زندگی فقط صد سال اولش سخته

یکی نیست بگه ابلهه
تو که خوب میدونی با دیدن اینجور فیلما حالت بدمیشه
چرا یه پایان خوش رو انتخاب نمیکنی
به جهنم که همه تعریف میکنن

هر کسی برای روز سختی باید یه چیزی داشته باشه که آرومش کنه
با خوندنش
دیدنش
شنیدنش
لمس کردنش
بوییدنش
و یا حتی فکر کردن بهش.

رفیق عزیزمون یک آشنا یک [همچین پستی] گذاشته و از میز کارش رونمایی کرده

عید بود
دوتایی نشسته بودیم
داشتیم از پنجره بیرونُ می دیدیم
که یهو گفت:
جوون چه پسریه
گفتم:
مردشور اون چشای کور بی عینکتو ببرن
پسر عمه اته!!

بدانید و آگاه باشید که اگه دنبال فیلم از بازیگر محبوبتونید
حتما اول چک کنید که شخصیت مثبت قصه باشه
تا تکلیفتون با خودتون روشن باشه!
والا

یک سری ها هم هستن
بیان رو اشتباه گرفتن با اینستا
فالو فور فالو و از این دست خزعبلات

بدانید و آگاه باشید روزی اگر مردم
یا از گرسنگی بوده یا سنگ کلیه

ما به لنگیدن یک جای کار عادت کرده ایم
:)

آرزو به دل موندم یه بار واسه 22 فوریه کامنت بذارم
بعد برم و ببینم اون پست وجود داره!!!
حالا جواب کامنت پیشکش.

در راستای [این پست]، من اگه طی کشی هم شده باید تهران قبول شم

اوا خاک عالم

شیرازه یه زندگی مادره
وقتی نباشه زندگی از نظم روتین خودش خارج میشه

12 سال دانش آموز بودم
با امسال میشه 2 سال که فارق التحصیلم
برای اولین بار کادوی روز دانش آموز گرفتم
:)

من از هرکی بگذرم از اونی که بهم سرما بده نمیگذرم
امروز سرما بخورم تا سال دیگه این موقع آبریزش دارم!

اگه یه زمانی خدا بهم اجازه میداد جنسیتمو انتخاب کنم

با تمام عشقی که نسبت به لاک و جواهرات و لباسا و کلا وسایل دخترونه دارم،

پسر بودنو انتخاب میکنم.

فقط بخاطر رفاقت عمیقی که بینشون وجود داره.

حالم خوب نیست
بینیم شده عینهو چشمه
چشامم یه بند اشک میاد
یه گوشمم گرفته
بعد از ظهر هم باید برم قلم چی.

+ عنوان از آبجی کوچیکه!

300 تا پسرفت
!!!

یه عکس دارم از کارت ملی زشت تر اونم تو کانونه

داشتن در و همسایه و فک و فامیلی که این موقع سال بره کربلا و آش پشت پاشو بیارن برات ملاک 23ام خوشبختیه.

همینجوریشم 6 صب وقتی میخوام پاشم
دلم نمیاد از پتوم جدا شم
حالا فک کن یه آدم دیگه ام تو تخت بود!!!

اینکه توقع داشته باشی همه عاشقانه های دنیا به جاهای خوبی برسه خیلی احمقانه اس دختر

*علی صفری

باز پاییز شد و من هول و هراس لباس عروسی دارم

تو من و دوس داشته باش

اونوخ ببین اصلا غم چیکار من میتونه داشته باشه!

هر چقد این کوانتوم سخت بود

محمدی یه دو دور دیگه پیچوند

بعد گذاش تو کاسه ما

باز گوشی رو گذاشتم کنار

دانشگاها باز شده

- میتونی؟ دوباره؟؟
+ آره
- سال دیگه این موقع ازت بپرسم چی قبول شدی چی میگی؟
+ همونی که میخواستم
- مطمئن؟
+ به امید خدا.

- از امروز با خدا قهرم
+ برو بابا مسخره، واقعا؟
- به خدا
+ :|

محبتی که توقع پشتش باشه یه اپسیلون هم نمی ارزه

میگه فدای سرت

اگه رشته های بدون آزمون خوب بود برو

نشد عیبی نداره

سرباز نیستی که

میگه و من شهرزاد دیدن یواشکیم یادم میاد

اینستاگرام گردیم

مادام آنتوان دیدنم

رمان خوندنام

ومپایر دیدنام

نت گردیام

من کم گذاشتم

کوثر من شرمنده ام.

من ابله و بگو

تازه میخواستم کتابامو رد کنم

امسال هم سال من نبود

لیلی،
نام دیگر پائیز است
زیباست...
عاشق می‌کند...
می‌کُشد!

#عباس_حسین_نژاد

مدتی بود هی کامنت میذاشتم
هی یادم میرفت برم جوابشو ببینم.
الان آدرس پستو کپی میکنم
تو برچسب زرد نگه میدارم!

- هیسسسسس
+ چرا؟
- چون تو کوثری

فک کنم دیگه باید شروع به مشکی پوشی کنم.

+شایدم غم
:)

یه گروه داریم خونوادگی
بابام پست میذاره
شوهر عمم ریپلی میکنه لایک
و بالعکس.
به پست ماها که میرسن
هی با انگشت صفحه رو میارن پایین
انگار بخوان مگس ها رو کنار بزنن!

تو این روزای سخت فیلم درمانی می کنیم.

این روزا از نوشته هات بوهای مشکوکی میاد.

به مشکوکیت عاشقی...

تو محکم تر از این حرفایی دختر...

+ تو برو بذار شب اینجا بمونه

- نع صب میاد. بدون فاطمه انگار خونه خالیه. خوابم نمیبره اصلا.

"تو مسئول آنی میشوی که اهلی اش میکنی 

تو مسئول گلت هستی"

این حجم خستگی و گرسنگی برای این میزان بیکاری غیرطبیعیه.

به درجه ای از تن پروری رسیدم

که دوشاخه رو از برق نمیکشم

فقط سیمش رو از لپتاپ جدا میکنم

تا دو ساعت دیگه که شارژش تموم شد

فقط سیم رو وصل کنم و

دیگه زحمت بلند شدن به خودم ندم!

الان یادم اومد 

دیشب خواب کیمچی* دیدم!

*کیمچی: از خوردنی های کره ای!

اینقدی که این وبم هرزنامه داره 

اون وبم کامنت نداشت!

- این چیه خریدیم؟ سایز توعه. اصن ۵ تای من توش جا میشه. مامان آستیناشو ببین تو رو خدا!

+ خوبه خوبه. اولین سالیه که مانتو اندازته

* مانتو مدرسه اس؟ چرا انقد تنگه کوثر؟

- تنگه این بابا؟!

:|

( این نهضت ۵ سال دیگه هم ادامه داره! )

شدم کپی این کره ای های دیوونه

آستین کوتاه و دامن با جوراب کلفت!

دٍر ایز نو پٍلٍیس بٍتٍر دًن هوم

پیش به سوی کرج

سه باره

هر زندگی بالاخره پستی بلندی های خودشو داره.

تو نمیتونی تک به تک آدما رو عوض کنی که هیچ؛

حتی نباید مقایسه اشون کنی.

از ایرانیا ازدواجو بگیری نمیتونن فیلم بسازن

از کره ای ها مثلث عشقی رو

کاش میشد رو دهن هر کی خواستی یه چسب بزنی

تا بیخود تو هر عکسی مهربون نخندن

به درد دوست داشتن نمیخورم...

من هیچوقت جرئت نداشتم

اینکه بهت احترام نذارن خیلی بده

اما اگه ابلهه فرضت کنن بدتره

دقت کردین این عطسه هایی که نصفه میان

همونایی که دهنتونو سه متر وا میکنین بعد عطسهه گم و گور میشه

شبیه آدماییه که تو کمائن یا اونایی که زندگی نباتی دارن

تکلیفت باهاشون روشن نیست

میشه یکی پیدا بشه حالی این معده من بکنه که چار ساعت پیش از پیلور تا کاردیاشو پُرِ پُر کردم.

پس برای باقی ماکارونی تو یخچال نقشه کشیدن حرامه؟

- این چیه رو سرت؟

تا کی میشه دوسِت داشت؟

برای من دیدن فیلم ها مث گوش دادن به آدماس

یه سری ها رو دوس داری تا ابد ادامه داشته باشه

یه سری ها رو هم از ته دلت میخوای بذاری رو دور تند

که تموم شه زود تر.

و متاسفانه نمیشه گروه دومم نصفه کاره رها کرد.

که در این جهان چیزی بتواند برای من با الویه هم ارزش باشد.

اون مال تو نیست و نمیشه.

اذان صبح تو صحن به یاد تمام همسایه های قدیم و جدید بودم.:)

۴ ساعتی توی بازار گشته بودیم
گرسنه و خسته رسیده بودیم خونه
تازه اصلا هم خوش نگذشته بود
دخترها اصرار داشتند بروند پیتزا فروشی
با یک تیر دو نشان بزنند
هم غذا بخورند
هم برای اینستا عکس بگیرند
به کتف دردناک و خستگی پاهایم فکر کردم
و اینکه در اینستا از خودم عکسی نمیذارم
ترجیح دادم بیرون نروم
در عوض با ۷ نفر دیگر که متوسط سنی شان ۵۰ سال است
کوبیده و نوشابه مشکی بخورم
و ربه کا بخوانم!

از همین دیوانه بازی های بی حد و حساب
از همین شور و شرم باید بفهمد...

چند شب پیش دم اذون تو سلمانشهر رو کردم سمت آسمون
گفتم امام رضا من 3-4 سالی میشه که مشهد نیومدم.
مامان میگه (اگه آقا بطلبه همه چی خودش خود به خود جور میشه)
خب طلبیدن ینی خواستن
ببینیم زور خواستن تو میچربه
یا زور منفعل بودن ما.

+اولین پست بانوی لبخند